سوره یاسین: آیات 1 الی 6

[ستاری Sattari]

روایتى از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم: یس اسْمُ رَسُولِ اللّه(صلى الله علیه وآله) وَ الدَّلِیلُ عَلى ذلِکَ قَولُهُ تَعالى إِنَّکَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ عَلى صِراط مُسْتَقِیم:  یس نام رسول خداست و دلیل آن این است که بعد از آن مى فرماید تو از مرسلین و بر صراط مستقیم هستى

جالب این که:  قرآن  را به  حکیم  توصیف مى کند، در حالى که حکمت، معمولاً صفت شخص زنده و عاقل است، گوئى قرآن را موجودى زنده و عاقل و رهبر و پیشوا معرفى مى کند که مى تواند درهاى حکمت را به روى انسانها بگشاید، و به صراط مستقیمى که در آیات بعد، به آن اشاره کرده راهنمائى کند. البته، خداوند نیازى به سوگند ندارد، ولى سوگندهاى قرآن، همواره داراى دو فایده مهم است:
 نخست، تأکید روى مطلب،
و دیگر، بیان عظمت چیزى که به آن سوگند یاد مى شود، زیرا هیچ کس به موجودات کم ارزش سوگند یاد نمى کند.
 يس (1)
وَالْقُرْآنِ الْحَكِيمِ (2)
إِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (3)
عَلَي صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ (4)

يا، سين.
سوگند به قرآن (محكم و) حكمت آموز.
كه همانا تو از پيامبرانى. بر راه راست هستى.

 راهى نيست كه پس از پيمودن تمام آن به مقصد برسيم، بلكه به هر مقدار كه برويم به بخشى از مقصد رسيده ايم.
مانند تحصيل علم كه به هر مقدار پيش برويم، به همان ميزان به علم دست يافته ايم.
تَنزِيلَ الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ (5)
لِتُنذِرَ قَوْماً مَّا أُنذِرَ آبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ (6)

قرآن از جانب خداوند قادر مهربان نازل شده است.
تا به مردم آن چه را به نياكانشان هشدار داده شده تو نيز هشدار دهى، پس آنان غافلند.