ستاری Sattari

فیزیک را چطور بخوانم؟

کار برگ مهارت مدیریت خشم

آموزش مدیریت خشم به فرزندان

کاربرگ مهارت مدیریت استرس

آموزش مدیریت استرس به فرزندان (2)

آموزش مدیریت استرس به فرزندان

طرز تهیه مرصع پلو              

طرز تهیه مرصع پلو

مرصع پلو یا پلو نگین‌کار که به خاطر مخلفات درخشانی که در آن آمیخته است این نام را گرفته است. این پلو به کمک زرشک، کشمش، مربای پرتقال و انواع خلال پسته و بادام و … طراحی می‌شود از جمله غذاهای مجلسی به حساب می‌آید. .

مرصع پلو چیست؟

مرصع پلو یا پلو نگین‌کار که به خاطر مخلفات درخشانی که در آن آمیخته است این نام را گرفته است. این پلو به کمک زرشک، کشمش، مربای پرتقال و انواع خلال پسته و بادام و … طراحی می‌شود از جمله غذاهای مجلسی به حساب می‌آید. این غذا معمولا در مراسم مهمی مانند عروسی و مجالس خاص ارایه و سرو می‌شود.

طرز تهیه مرصع پلو

• برنج را با آب ولرم و بدون چنگ زدن چند بار بشویید.

• پس از شستن برنج و خالی کردن آب آن چهار پیمانه آب ولرم روی برنج بریزید و شش قاشق مرباخوری نمک اضافه کنید و بگذارید حداقل ۱ ساعت خیس بخورد.

• در قابلمه‌ای ۶ پیمانه آب بریزید. کره را اضافه کنید و روی حرارت بگذارید تا جوش بیاید.

• سپس برنج خیس خورده را همراه با آب آن، داخل قابلمه بریزید.

• وقتی آب جوش آمد حرارت را طوری تنظیم کنید که آب برنج پس از ۲۰ دقیقه تمام شود.

• پس از اینکه آب برنج تمام شد، روی قابلمه دم کنی بگذارید و دوباره حرارت را کم کنید و بگذارید برنج دم بکشد.

• اگر ته دیگ کم رنگ دوست دارید، پس از ۱۵ تا ۲۰ دقیقه قابلم را از روی حرارت بردارید و پلو را در دیس بکشید.

• ولی اگر ته دیگه پر رنگ دوست دارید، بگذارید برنج مدت بیشتری روی حرارت بماند.

توجه داشته باشید که حرارت آب برای شستن و خیس کردن برنج از اول تا آخر به یک اندازه باشد.

آماده کردن زرشک 

زرشک  را چند بار با آب سرد بشویید تا مطمئن شوید شن نداد. سپس زرشک شسته را روی یک پارچه پهن کنید تا آب آن گرفته شود. ۵۰ گرم کره را در قابلمه‌ی کوچکی بریزید، وقتی نیمی از کره ذوب شد،دو قاشق سوپخوری شکر روی آن بریزید و هم بزنید تا شکر کاملا آب شود. آنگاه زرشک شسته را که آب آن کاملا گرفته شده است، اضافه کنید و یکبار هم بزنید و از روی حرارت بردارید.

طرز تهیه مربای خلال پوست پرتقال

قسمت سفید پوست پرتقال را بگیرید و قسمت نارنجی آن را به شکل خلالی و بسیار باریک ببرید. سپس آن را وزن کنید و ۲ برابر وزن خلال‌ها، شکر در نظر بگیرید. سپس آن را در قابلمه ریخته و قابلمه را پر از آب کنید و روی حرارت بگذارید. وقتی جوش آمد، آبکش کنید و مجدد خلال‌ها را در قابلم بریزید و قابلمه را پر از آب کنید و روی حرارت بگذارید.

این کار را ۳ بار تکرار کنید تا تلخی خلال پوست پرتقال گرفته شود. به اندازه‌ای که روی خلال‌ها پوشانده شود آب اضافه کنید و سپس روی حرارت بگذارید تا جوش بیاید. سپس حرارت را کم کنید و بگذارید خلال‌ها بپزد. وقتی خلال‌های پوست پرتقال پخت، شکر را اضافه کرده و بگذارید بجوشد تا قوام بیاید.

پس از قوام آمدن برای هر کیلوگرم شکر، ۳ قاشق سوپخوری، آب لیمو ترش اضافه کنید و بگذارید مربا چند قُل بخورد. سپس آن را از روی حرارت بردارید و بگذارید سرد شود. هنگام استفاده برای پلو، مربای خلال پوست پرتقال را در یک صافی بریزید تا شربت آن کاملا گرفته شود.

نمی‌توانید عادت چای خوردن را ترك كنید         
این دانه را چاشنی‌اش كنید

درمانگران طب سنتی بر این باورند که نوشیدن چای به مقدار زیاد موجب ضعیف‌شدن قلب، روده‌ها و بروز اختلال در هضم و جذب مواد غذایی در بدن می‌شود و اگر این روند استمرار داشته باشد موجب بروز اختلال‌هایی در بدن شده و سرانجام منجر به ابتلا به برخی بیماری‌ها می‌شود بنابراین این درمانگران توصیه می‌کنند افرادی که عادت دارند روزانه بیشتر از 3 فنجان چای مصرف کنند بهتر است چای خود را با دانه‌های گیاهی هل دم کرده و بنوشند تا به این ترتیب هل از میزان عوارض احتمالی چای در بدن آنها بکاهد

می‌خواهید فشار‌خون‌تان را كنترل كنید             
روزی یك بار این دمنوش را بنوشید

افرادی که در اصطلاح سرد مزاج هستند به این معنا که بدن‌شان معمولا سرد است و گهگاه دچار افت فشار خون می‌شوند بهتر است از نسخه دمکرده نعناع و عسل استفاده کنند. برای تهیه این دمکرده کافی است یک قاشق غذاخوری نعناع را به مدت 10 دقیقه در آب جوش بریزند و پس از این مدت آن را صاف کرده و با یک قاشق غذاخوری عسل ترکیب کرده و میل کنند. این نسخه را می‌توانید هنگامی که این افراد دچار ضعف و افت فشار می‌شوند به آنها بدهید

درست کردن خلال پوست پرتقال                          

ترفند_آشپزی

برای درست کردن خلال پوست پرتقال اول باید قسمت سفیدش را تا پوست نارنجیش بگیرید.
بعد خیلی نازک خلال کنید و خلال هارا بشویید.
همونجور که تازه هستند باید تا سه مرحله کارهایی را که میگم رو انجام بدین
اب جوش بیارید و خلال ها را بریزید داخلش تا دو دقیقه قل بخورند
بعد ابکش کنید و بلافاصله رویش اب سرد بگیرید.
تا سه دفعه تکرار کنید تا کاملا تلخیش برود و شیرین شود.
بعد پهن کنید رو یک پارچه نخی تا ابش خشک بشه و خلالها طی چند روز توی هوای ازاد خشک بشن.
موقع سرو هم فقط یک بار میتونید تو اب جوش بریزید تا قل بخوره و اب سرد روش بگیرید تا تازه بشه
برای مرصع پلو،هویج پلو،قیمه نثار،زرشک پلومجلسی استفاده میشن☺

#نکته:یا کلا اول خشک کنین و موقع استفاده همون خشک شده هارو تلخی بگیرید .

خواص قراِئت سوره یاسین (نقل ازپیامبر صلی الله علیه و آله و سلم)

طبق نقلی از پیامبر صلی الله برای قرائت یس  خواصی ذکر شده است:
۱. فرد اگر گرسنه باشد سیر می‌شود؛
۲. اگر تشنه باشد، سیراب می‌گردد؛
۳. اگر عریان باشد، پوشانیده می‌شود؛
۴. اگر مجرد باشد، ازدواج می‌کند؛
۵. اگر ترسان باشد، امنیت می‌یابد؛
۶. اگر مریض باشد، سلامتی می‌یابد؛
۷. اگر مسافر باشد، در سفرش یاری می‌شود؛
۸. نزد میت خوانده نمی‌شود، مگر اینکه خدا بر او آسان می‌گیرد؛
۹. اگر گمشده داشته باشد، گمشده‌اش را پیدا می‌کند.
 

کیک خرما بدون آرد             

مواد لازم
بیسکویت ساقه طلایی  ۱پیمانه
شیرخشک تفت داده  ۱پیمانه
خرمابدون هسته  ۱/۲پیمانه
پکینگ پودر  ۱ ق غ
تخم مرغ  ۳عدد
روغن مایع  ۱/۲پیمانه
شیر  ۱/۲پیمانه
آب  ۱/۴پیمانه
وانیل  ۱/۴ق چ

اول از هر کاری بیسکویت رو با میکسر خوب پودر میکنیم ‌
شیرخشک رو هم روی حرارت کم تفت میدیم تا به رنگ نخودی دربیاد.
هسته وپوست خرما رو میگیریم ودر آب خیس میکنیم.
حالا تخم مرغ ووانیل وشیر وروغن مایع وخرمای خیس خورده رو در ظرف میکسر قرار داده تا تمام موادمون خوب مخلوط وخرما خوب له بشه‌.
در ظرفی بیسکویت پودر شده وشیر خشک تفت داده وپکینگ پودر رو باهم خوب مخلوط میکنیم.
مواد مایع رو به مواد خشک اضافه میکنیم وخوب هم میزنیم .
قالب ها رو چرب کرده و تا سه چهارم قالب مواد میریززم و ۲۰ الی ۳۰ دقیقه در فر ۱۸۰ سانتی گراد میزاریم.

تفسیر سوره یاسین آیات 68 الی 70

وَمَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَكِّسْهُ فِي الْخَلْقِ أَفَلَا يَعْقِلُونَ (68)

و هر كه را طول عمر دهيم، او را در آفرينش واژگونه مى كنيم. (حافظه اش به فراموشى سپرده مى شود، قدرتش به ضعف مى گرايد و قامتش خم مى گردد) آيا تعقّل نمى كنند؟توضیح این که:  نُنَکِّسْهُ  از ماده  تنکیس  به معنى واژگون ساختن چیزى است
به گونه اى که سر، به جاى پا،و پا به جاى سر قرار گیرد، و در اینجا کنایه از بازگشت کامل انسان به حالات طفولیت است.

توضیح این که:  نُنَکِّسْهُ  از ماده  تنکیس  به معنى واژگون ساختن چیزى است
به گونه اى که سر، به جاى پا،
 و پا به جاى سر قرار گیرد، و در اینجا کنایه از بازگشت کامل انسان به حالات طفولیت است.

قرآن مجید، در آیه ۵ سوره  حج  نیز به همین معنى اشاره کرده، مى گوید: وَ مِنْکُمْ مَنْ یُرَدُّ إِلى أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِکَیْلا یَعْلَمَ مِنْ بَعْدِ عِلْم شَیْئاً:  بعضى از شما آن قدر عمر مى کنند که به بدترین مرحله زندگى و پیرى مى رسند، آن چنان که چیزى از علوم خود را به خاطر نخواهند داشت (حتى نزدیکترین افراد خانواده خود را نخواهند شناخت!).

.
آدمى از آغاز خلقت ضعیف است و تدریجاً رو به رشد و تکامل  مى رود،
.
در دوران جنینى هر روز شاهد خلقت تازه و رشد جدیدى است،
 بعد از تولد نیز مسیر تکاملى خود را در جسم و روح، به سرعت ادامه مى دهد، و قوا و استعدادهاى خدا داد که در درون وجودش نهفته شده، یکى بعد از دیگرى شکوفا مى شود، دوران جوانى، و بعد از آن پختگى فرا مى رسد، و انسان در اوج قله تکامل جسمى و روحى قرار مى گیرد.
در اینجا گاه، روح و جسم مسیر خود را از هم جدا مى کنند،
 روح همچنان به تکامل خویش ادامه مى دهد، در حالى که عقب گرد جسم شروع مى شود،
 ولى سرانجام، عقل نیز سیر نزولى خود را شروع مى کند، و تدریجاً و گاه به سرعت، به مراحل کودکى باز مى گردد،
حرکات،  حرکات کودکانه
 و تفکر و حتى بهانه جوئى ها همچون کودکان مى شود، و ضعف جسمانى نیز با آن هماهنگ مى گردد، با این تفاوت که* ، این حرکات و روحیات از کودکان شیرین و جذاب است و نویدى است بر شکوفائى امیدبخش و مسرت آفرین آینده،
 و به همین دلیل کاملاً قابل تحمل است، ولى از پیران نازیبا و یا ترحم انگیز است.
به راستى روزهائى فرا مى رسد، بسیار دردناک که عمق ناراحتى آن را به زحمت مى توان تصور کرد.

سنّت خداوند بر آن است كه پيرى همراه با شكستگى باشد. «نعمّره ننكّسه» گرچه آثار عمر طولانى به دست خداست.
آن جا كه خداوند اراده كند، افرادى مثل نوح و مهدى عليهما السلام عمر طولانى مى كنند و شكسته هم نمى شوند.

در آيات قبل خداوند فرمود: اگر بخواهيم چشم را نابينا و قيافه ها را دگرگون مى كنيم؛
 اين آيه نمونه اى از اين دگرگونى را در مورد سالمندان بيان مى كند.
« ننكّسه » از «تنكيس» به معناى واژگون كردن و مراد از آن بازگشت انسان به حالت كودكى است. علمش به جهل و فراموشى تبديل مى شود،
قدرتش رو به ضعف مى رود
و سعه ى صدرش به زود رنجى مى رسد،
 حسّاسيتش زياد و اشكش روان مى شود.

دلیلى بر قدرت خداوند که:
او همان گونه که مى تواند یک انسان نیرومند را به ضعف و ناتوانى یک نوزاد باز گرداند،
قادر است بر مسأله معاد، و همچنین نابینا ساختن مجرمان و از حرکت باز داشتن آنها.

وَمَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ وَمَا يَنبَغِي لَهُ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ وَقُرْآنٌ مُّبِينٌ (69)

و ما به او (پيامبر) شعر نياموختيم و سزاوار او نيز نيست، آن (چه به او آموختيم) جز مايه ى ذكر و قرآن روشن نيست.

كى از تهمت هايى كه به پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله مى زدند، علاوه بر ساحر و مجنون و كاهن بودن، تهمت شاعر بودن بود، در حالى كه:
شعر بر خاسته از تخيل است، بر خلاف وحى.
شعر بر خاسته از عواطف و احساسات است، بر خلاف وحى.
شعر آميخته با اغراق است، بر خلاف وحى.
گرچه قرآن داراى جملاتِ موزون و مقطّع همچون شعر است، امّا عنصر اصلى شعر كه تخيّل است، در قرآن راهى ندارد.
 قرآن، جز ذكر نيست. «اِن هو الاّ ذكر»
 ذكر قدرت و قهر خدا،
ياد الطاف و نعمت هاى او،
 ياد عفو و مغفرت او،
 ياد سنّت ها و قوانين او،
 ياد  انبيا و اوصيا و اولياى او،
 يادى از تاريخ هاى پر عبرت،
يادى از  عوامل عزّت و سقوط امّتها
يادى از نيكوكاران و هدايت شدگان،
يادى از تبه كاران و كافران و فاسقان و مجرمان و ستمگران و عاقبت آنان،
يادى از اخلاص ها، ايثارها، شجاعت ها، انفاق ها، صبرها و پايان نيك آن،
يادى از قتل ها، شكنجه ها، اذيّت ها، تهمت ها، تحقيرها، حقّ كشى ها و به استضعاف كشيدن ها و عاقبت شوم مستكبران،
يادى از اوامر و نواهى و مواعظ و حكمت ها،
يادى از آفريده هاى آسمانى و زمينى و دريايى،
يادى از آينده تاريخ و پيروزى حكومت حقّ و پر شدن جهان از عدل و داد و محكوميّت ظلم و ستم،
يادى از برزخ و معاد و حوادث قبل از قيامت و چگونگى صحنه هاى قيامت و خطرات دوزخ و نعمت هاى بهشتى.
آرى، تمام قرآن به نحوى تذكّر و يادآورى است. « اِن هو الاّ ذكر .

لِيُنذِرَ مَن كَانَ حَيّاً وَيَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَي الْكَافِرِينَ (70)

(اين قرآن براى آن است كه) تا هر كس زنده (دل) است، هشدارش دهد و (حجّت را بر كافران تمام كند) و گفتار خدا درباره آنان محقّق گردد.

حیات چند نوع است:
۱. حیات نباتى. «یحیى الارض بعد موتها» خداوند زمین را (با رویاندن گیاهان) زنده مى‏ کند.
۲. حیات حیوانى. «کنتم امواتا فاحیاکم» شما مرده بودید پس او شما را زنده کرد.
۳. حیات فکرى. «دعاکم لما یحییکم» پیامبر شما را به چیزى دعوت مى‏کند که (دل‏هاى مرده) شما را زنده مى ‏کند.
۴. حیات اجتماعى. «و لکم فى القصاص حیاة» حیات (سیاسى و اجتماعى شما که در سایه امنیّت به دست مى‏ آید) در قصاص و انتقام به حقّ است.
۵. حیات قلبى و روحى. «لیُنذر مَن کان حیّا» (آیه مورد بحث) قرآن افرادى را که داراى دل‏هاى زنده و روح‏ هاى پاک و آماده‏اند هشدار مى ‏دهد.
آرى، مؤمنان انسان‏هاى زنده دل و برخوردار از حیات واقعى و معقول و کافران همچون مردگان محروم از حیات واقعى هستند.
بر اساس روایات، منظور از «حیّاً» انسان عاقل است.
مسئله قهر حتمى خداوند بر کافران که در این آیه با جمله «یحقّ القول على الکافرین» آمده، در سوره‏ زمر آیه‏ ۷۱ نیز مطرح است: «و لکن حقّت کلمة العذاب على الکافرین»
هشدارهاى قرآن از سرچشمه علم الهى است. هشدارهاى قرآن متنوّع، معروف و حکیمانه است. هشدارهاى قرآن همراه با بشارت و شیوه ‏هاى ابتکارى است. هشدارهاى قرآن همراه با نمونه ‏هاى عینى در زمین و زمان است.
انذار دهنده در این آیه، «لینذر» هم مى‏ تواند قرآن باشد، هم مى ‏تواند پیامبر اکرم‏ باشد که در آیه قبل مطرح بود.
پیام ها
۱- هشدارهاى قرآن، مایه‏ تذکّر و تنبّه است. «اِن هو الاّ ذکر... لینذر»
۲- نشانه‏ زنده دلى، پذیرش هشدارهاى قرآن است. «لینذر من کان حیّا»
۳- هدایت پذیرى از قرآن، در انحصار قوم و نژاد خاصّى نیست. «لینذر مَن کان حیّاً»
۴- هدف از وحى و بعثت انبیا بیدارى و هوشیارى زنده دلان و اتمام حجت با مرده دلان است. «و یحقّ القول على الکافرین»
۵ - در سنگدلان حتّى کلام خداوند اثر ندارد. «مَن کان حیّاً»
۶- کفّار و کسانى که حقّ را نپذیرند مردگانى بیش نیستند. (در برابر «مَن کان حیّاً»، «الکافرین» آمده است.
۷- وعده قهر الهى براى کافران، کلام قطعى خداست. «یحقّ القول على الکافرین»

گفتن بسم الله الرحمن الرحیم در هنگام تلاوت قرآن

سوال
هنگام تلاوت قرآن که آغاز سوره نیست چه موقع باید بسم الله الرحمن الرحیم گفت
در قرآن به جز سوره برائت(توبه) آغاز همه سوره‌ها با بسم الله الرحمن الرحیم است،
اما یک نکته اینکه فکر نکنید فقط در آغاز سوره توبه نباید بسم الله را گفت،
بلکه  اگر از وسط این سوره  هم شروع کردید نباید بسم الله را گفت،
.
ولی وقتی شما از وسط قرآن که اول یک سوره نیست می‌خواهید شروع به قرائت کنید مستحب است بسم الله الرحمن الرحیم را بگویید ، اما اگر آن آیه آغازین آیه غضب  و عذاب باشد، نباید بسم الله الرحمن الرحیم را گفت.

تفسیر سوره یاسین آیات 65 الی 67

الْيَوْمَ نَخْتِمُ عَلَي أَفْوَاهِهِمْ وَتُكَلِّمُنَا أَيْدِيهِمْ وَتَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (65)

امروز بر دهانشان مُهر مى نهيم و دست هايشان با ما سخن مى گويند و پاهايشان به آن چه كسب كرده اند گواهى مى دهند.

: کیفیت نطق اعضاء، چگونه است؟ مفسران احتمالاتى داده اند:
 ۱ ـ خداوند در آن روز درک و شعور و قدرت سخن گفتن در یک، یک اعضا مى آفریند، و آنها به راستى سخن مى گویند، و چه جاى تعجب؟ همان کسى که این قدرت را در قطعه گوشتى به نام زبان یا مغز آدمى آفریده، مى تواند در سایر اعضاء نیز بیافریند.
 ۲ ـ آنها از درک و شعورى بهره مند نمى شوند، ولى خداوند آنها را به سخن گفتن وا مى دارد،
 ۳ ـ اعضاى بدن هر انسانى آثار اعمالى را که در تمام طول عمر انجام داده مسلماً با خود خواهد داشت
این تعبیر، در سخنان روزمره و تعبیرات ادبا، نیز فراوان است مثلاً مى گویند:
عَیْنُکَ تَشْهَدُ بِسَهَرِکَ:  چشمت گواه بى خوابى تو است !
یا مى گوئیم: الحِیْطانُ تَبْکِى عَلى صاحِبِ الدّارِ:  دیوارها بر صاحب این خانه گریه مى کنند !
شاعر فارسى نیز مى گوید:  رنگ رخساره خبر مى دهد از سرّ درون !
: هدايت پذيرى از قرآن، در انحصار قوم و نژاد خاصّى نيست. «لينذر مَن كان حيّاً»
: ذكر نام دست و پا از باب نمونه است، زيرا در آيات ديگر مى خوانيم كه گوش و چشم و دل نيز مورد سؤال قرار مى گيرند(اسرا ۳۶) و حتّى پوست گواهى مى دهد.(سجده ۲۰) به هر حال هر عضوى به آن چه عمل كرده گواهى مى دهد.

: نکات آیه
خداوند، سبب سوز و سبب ساز است. دهانى را كه وسيله سخن گفتن است مى بندد و دست و پا را وسيله ى سخن گفتن قرار مى دهد. « نختم على افواههم و تكلّمنا ايديهم و... ارجلهم »
- معاد، جسمانى است. « تكلّمنا ايديهم»
- در قيامت اعضاى بدن، تابع اراده انسان نيست. « تكلّمنا ايديهم و تشهد ارجلهم »
- قوى ترين گواه در دادگاه، اقرار و اعتراف عامل جرم است. « تشهد ارجلهم»
- اعضاى بدن داراى نوعى درك و شعورند كه مى توانند در قيامت شهادت دهند. « تكلّمنا ايديهم و تشهد ارجلهم»
: گواهى اعضا مربوط به کفار و مجرمان است،و گرنه مؤمنان، حسابشان روشن است،لذا در حدیثى از امام باقر(علیه السلام) مى خوانیم:
 اعضاى پیکر انسان بر ضد مؤمن گواهى نمى دهد، بلکه گواهى بر ضد کسى مى دهد که فرمان عذاب بر او مسلم شده، و اما مؤمن نامه اعمالش را به دست راست او مى دهند


: وَلَوْ نَشَاء لَطَمَسْنَا عَلَي أَعْيُنِهِمْ فَاسْتَبَقُوا الصِّرَاطَ فَأَنَّي يُبْصِرُونَ (66)
وَلَوْ نَشَاء لَمَسَخْنَاهُمْ عَلَي مَكَانَتِهِمْ فَمَا اسْتَطَاعُوا مُضِيّاً وَلَا يَرْجِعُونَ (67)

و اگر بخواهيم فروغ ديدگانشان را محو مى كنيم، پس آنگاه كه در راه سبقت مى گيرند، چگونه خواهند ديد؟
و اگر بخواهيم آنان را در جاى خود مسخ مى كنيم (و به مجسّمه هايى بى روح مبدّل مى سازيم،) به گونه اى كه نه بتوانند به راه خود ادامه دهند و نه بر گردند.

 فكر نكنيد آن چه داريد بايد داشته باشيد يا جاودانه خواهيد داشت، از قهر و غضب الهى و تغيير نعمت ها غافل نباشيد. «لو نشاء طمسنا»
.

- علاج واقعه را قبل از وقوع بايد كرد. قبل از نزول عذاب بايد از لجاجت دست برداشت. « لو نشاء... لو نشاء...»
- هر مكانى مى تواند ظرف قهر خدا باشد. « على مكانتهم»
- قهر خدا كه آمد احدى توان تحمّل ندارد. « فما استطاعوا...»
- سنّت خداوند، آزاد گذاشتن انسان ها است تا از راه ديدن و شنيدن حقايق ايمان بياورند، نه آنكه از طريق قهر و اجبار و فشار ايمان آورند. « لو نشاء لمسخناهم» (حرف «لَو» نشانه آن است كه سنّت خداوند، مسخ و زمين گير كردن مردم نيست.)

نقش خانواده در تاثیر رسانه بر فرزندان

کودکان مخاطبان خاص - رشد اخلاقی

تفسیر سوره یاسین آیات 59 الی 64

: وَامْتَازُوا الْيَوْمَ أَيُّهَا الْمُجْرِمُونَ (59)
أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِي آدَمَ أَن لَّا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ (60)
وَأَنْ اعْبُدُونِي هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ (61)
وَلَقَدْ أَضَلَّ مِنكُمْ جِبِلّاً كَثِيراً أَفَلَمْ تَكُونُوا تَعْقِلُونَ (62)

و (گفته مى شود) اى گناهكاران و مجرمين! امروز (از نيكوكاران) جدا شويد.
اى فرزندان آدم! مگر با شما پيمان نبستم كه شيطان را اطاعت نكنيد كه همانا او براى شما دشمنى آشكار است.
و تنها مرا بپرستيد، كه راه مستقيم همين است.
امّا شيطان گروه زيادى از شما را گمراه كرد، پس چرا تعقّل نمى كرديد؟جدايى گناهكاران از نيكوكاران طبق قانون عدل الهى است، كه فرمود: مؤمن و كافر يكسان نيستند: «أفمن كان مؤمنا كمن كان فاسقاً لا يستوون»(سجده ۱۸)
شايد هم مراد از جدا شدن، جدايى مجرمين از يكديگر و تنها شدن و به درد فراق گرفتار شدن باشد،
 همچون زندان انفرادى در دنيا كه مجرمان را از يكديگر جدا مى كند.
«جِبّلاً كثيراً» به جمعيّت زيادى گفته مى شود كه همچون كوه عظمت داشته باشد.(616)
مراد از عبادت شيطان، اطاعت شيطان است، چنانكه در حديث مى خوانيم: «مَن اطاع رجلاً فى معصية فقد عَبَده» هر كس در گناه از كسى اطاعت كند، بندگى او را كرده است.هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ (63)
اصْلَوْهَا الْيَوْمَ بِمَا كُنتُمْ تَكْفُرُونَ (64)

اين همان جهنّمى است كه به شما وعده داده مى شد.
امروز وارد آن شويد و به خاطر كفرى كه داشتيد، به آتش آن بسوزيد.«اصلوها» از «صلى» به معناى آتش افروختن و در آتش وارد گشتن وملازم آن بودن است.ورود كفّار به دوزخ با تحقير همراه است. (فرمان «اِصلوها» براى تحقير و اهانت است.)
 : - فكر نكنيد آن چه داريد بايد داشته باشيد يا جاودانه خواهيد داشت، از قهر و غضب الهى و تغيير نعمت ها غافل نباشيد. «لو نشاء طمسنا»

- علاج واقعه را قبل از وقوع بايد كرد. قبل از نزول عذاب بايد از لجاجت دست برداشت. « لو نشاء... لو نشاء...»
- هر مكانى مى تواند ظرف قهر خدا باشد. « على مكانتهم»
- قهر خدا كه آمد احدى توان تحمّل ندارد. « فما استطاعوا...»

- سنّت خداوند، آزاد گذاشتن انسان ها است تا از راه ديدن و شنيدن حقايق ايمان بياورند، نه آنكه از طريق قهر و اجبار و فشار ايمان آورند. « لو نشاء لمسخناهم» (حرف «لَو» نشانه آن است كه سنّت خداوند، مسخ و زمين گير كردن مردم نيست.)

کودکان و رسانه (رشد عاطفی)

کودکان ورسانه

تفسیر سوره یاسین آیات 55 الی 58

: صْحَابَ الْجَنَّةِ الْيَوْمَ فِي شُغُلٍ فَاكِهُونَ (55)
هُمْ وَأَزْوَاجُهُمْ فِي ظِلَالٍ عَلَي الْأَرَائِكِ مُتَّكِؤُونَ (56)
لَهُمْ فِيهَا فَاكِهَةٌ وَلَهُم مَّا يَدَّعُونَ (57)
سَلَامٌ قَوْلاً مِن رَّبٍّ رَّحِيمٍ (58)

بى شك اهل بهشت در آن روز به خوشى مشغولند.
آنان و همسرانشان در زير سايه ها بر تخت هاى زينتى تكيه مى زنند.
در آن جا (هر گونه) ميوه براى آنان مهيّا است و هر آن چه بخواهند برايشان موجود است.
سلام، سخن پروردگار مهربان به آنان است.«شُغُل» به معناى امرى است كه انسان را به خود مشغول كند.
 «فاكهون» از «فكاهة» به معناى سخن مسرّت آميز است.
«ارائك» جمع «اريكة» به معناى تخت مزيّن در حجله عروس است.
در بهشت از هر سو سلام است؛
خداوند به آنان سلام مى كند: «سلام قولا من ربّ رحيم»
فرشتگان سلام مى كنند: «والمل…
طبع شعر از سوى خداوند است. «و ما علّمناه الشعر»
هر علمى براى هر كس سزاوار نيست. «و ما ينبغى له»
: يكى از تهمت هايى كه به پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله مى زدند، علاوه بر ساحر و مجنون و كاهن بودن، تهمت شاعر بودن بود، در حالى كه:
شعر بر خاسته از تخيل است، بر خلاف وحى.
شعر بر خاسته از عواطف و احساسات است، بر خلاف وحى.
شعر آميخته با اغراق است، بر خلاف وحى.
گرچه قرآن داراى جملاتِ موزون و مقطّع همچون شعر است، امّا عنصر اصلى شعر كه تخيّل است، در قرآن راهى ندارد.
 قرآن، جز ذكر نيست. «اِن هو الاّ ذكر»
 ذكر قدرت و قهر خدا،
ياد الطاف و نعمت هاى او،
 ياد عفو و مغفرت او،
 ياد سنّت ها و قوانين او،
 ياد  انبيا و اوصيا و اولياى او،
 يادى از تاريخ هاى پر عبرت،
يادى از  عوامل عزّت و سقوط امّتها
يادى از نيكوكاران و هدايت شدگان،
يادى از تبه كاران و كافران و فاسقان و مجرمان و ستمگران و عاقبت آنان،
يادى از اخلاص ها، ايثارها، شجاعت ها، انفاق ها، صبرها و پايان نيك آن،
يادى از قتل ها، شكنجه ها، اذيّت ها، تهمت ها، تحقيرها، حقّ كشى ها و به استضعاف كشيدن ها و عاقبت شوم مستكبران،
يادى از اوامر و نواهى و مواعظ و حكمت ها،
يادى از آفريده هاى آسمانى و زمينى و دريايى،
يادى از آينده تاريخ و پيروزى حكومت حقّ و پر شدن جهان از عدل و داد و محكوميّت ظلم و ستم،
يادى از برزخ و معاد و حوادث قبل از قيامت و چگونگى صحنه هاى قيامت و خطرات دوزخ و نعمت هاى بهشتى.
آرى، تمام قرآن به نحوى تذكّر و يادآورى است. « اِن هو الاّ ذكر »
i: و لذا، یکى از پنج چیزى را که پیامبر(صلى الله علیه وآله) به  ابوذر  توصیه فرمود همین بود که دوران جوانى را قبل از پیرى،
غنیمت بشمار:
 پنج چیز را قبل از پنج چیز غنیمت بشمر،
 جوانیت را قبل از پیرى،
 سلامتت را قبل از بیمارى،
 و بى نیازیت را قبل از فقر،
فراغت خاطر را قبل از گرفتارى
و زندگیت را قبل از مرگ
: این نکته نیز، قابل توجه است که: در یک جا مى گوید:  زبانهاى آنها گواهى مى دهد (مانند آیه سوره نور) و در آیات مورد بحث مى فرماید:  ما مهر بر زبانشان مى نهیم .
ممکن است، این تعبیر به خاطر آن باشد که: نخست بر زبان آدمى مهر نهاده مى شود و اعضاى او به سخن در مى آیند،
 هنگامى که او شهادت اعضاء را مى بیند زبانش باز مى شود، و چون جاى انکار نیست زبان نیز اعتراف مى کند.
.
این احتمال نیز، وجود دارد که: منظور از شهادت زبان تکلم معمولى نباشد، بلکه، تکلمى همچون تکلم سایر اعضاء، از درونش بر خیزد نه از برون!

تفسیر سوره یاسین آیات 51 الی 54

: وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَإِذَا هُم مِّنَ الْأَجْدَاثِ إِلَي رَبِّهِمْ يَنسِلُونَ (51)
قَالُوا يَا وَيْلَنَا مَن بَعَثَنَا مِن مَّرْقَدِنَا هَذَا مَا وَعَدَ الرَّحْمَنُ وَصَدَقَ الْمُرْسَلُونَ (52)
إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ (53)

و در صور دميده شود، پس ناگاه آنان از گورها (برخاسته،) شتابان به سوى پروردگارشان مى آيند.
گويند: واى بر ما، چه كسى ما را از خوابگاهمان برانگيخت؟ اين همان است كه خداى رحمان وعده داد و پيامبران راست گفتند.
(آرى،) جز يك بانگ نبود كه ناگهان همگى نزد ما احضار شدند.
: اين آيه بيانگر تجسّم عمل در قيامت است، زيرا مى فرمايد: جزاى شما چيزى نيست جز عمل خود شما.
«ما كنتم تعملون» امّا اگر مى فرمود: «بما كنتم تعملون» بدين معنا بود كه به خاطر اعمالى كه انجام داده ايد، كيفر يا پاداش داده مى شويد.
: برپايى قيامت و حسابرسى، لازمه رحمان بودن خداست. «هذا ما وَعد الرّحمن»
- در قيامت همه مردم در يك جا حاضر مى شوند. «جميع لدينا محضرون»
- حضور در قيامت با اختيار نيست. «مُحضرون»
: در قرآن، دو بار دميدن در صور مطرح شده است؛
يكى براى انقراض دنيا و
ديگرى براى برپايى قيامت.
مراد از نفخ صور در اين آيه، دميده شدن در صور براى بار دوم و زنده شدن مردگان است.
 «اَجداث» جمع «جَدَث» به معناى قبر است.
 «ينسلون» از «نسلان» به معناى رفتن با سرعت وكلمه « مَرقد » اسم مكان از «رقاد» به معناى محلّ استراحت و مراد از آن در اينجا قبر است.
امام باقرعليه السلام مى فرمايد: جمله «هذا ما وعد الرّحمن و صدق المرسلون»، كلام فرشتگان به اهل قيامت است.
: در روایات اسلامى از پیغمبر گرامى اسلام(صلى الله علیه وآله) آمده است:  این صیحه آسمانى آن چنان غافلگیرانه است که دو نفر در حالى که پارچه اى را گشوده اند، و مشغول معامله اند، پیش از آن که آن را برچینند، و بپیچند، جهان پایان مى یابد!
و کسانى هستند که، در آن لحظه، لقمه غذا از ظرف برداشته اما پیش از آن که به دهان آنها برسد، صیحه آسمانى فرا مى رسد، و جهان پایان مى یابد.
کسانى هستند که مشغول تعمیر و گل اندود حوضند، تا چهار پایان را سیراب کنند، پیش از آن که چهار پایان سیراب شوند، قیامت بر پا مى شود !
: تعبیر به  مَرْقَد  که به معنى  خوابگاه  و  خواب مى آید.
بیانگر این واقعیت است که، آنها در عالم برزخ در حالتى شبیه به حالت خواب فرو مى روند، و چنان که در ذیل آیه ۱٠٠ سوره  مؤمنون  گفته ایم:  برزخ  نسبت به اکثریت مردم، که در حالتى متوسط از ایمان و کفر قرار دارند، بى شباهت به حالت خواب نیست، در حالى که مؤمنان پیشرو، و کافران فوق العاده بدکار، در آنجا کاملاً هوشیارند، و متنعم به نعمتها، و یا گرفتار انواع عذابند.
بعضى نیز احتمال داده اند: هول و وحشت قیامت، به اندازه اى است که عذاب برزخى در مقابل آن، همانند خواب آرامى بیش نیست.
: - كفّار، دليلى بر انكار قيامت ندارند و تنها با طرح اين سؤال كه قيامت چه زمانى است، آن را به استهزا مى گيرند. «متى هذا الوعد اِن كنتم صادقين»
- معيّن نبودن زمان امرى، دليل بر واقع نشدن آن نيست. «متى هذا الوعد»

- قيامت كه بيايد، نه زبان تاب سخن دارد و نه پا توان فرار. «فلا يستطيعون توصية و لا... يرجعون»
- برپايى قيامت پس از يك صيحه مرگبار است. «صيحة واحدة»
- پايان دنيا و آغاز قيامت در حالى خواهد بود كه مردم سرگرم جدال و كشمكش روزانه اند. «تأخذهم و هم يخصّمون»
- وابستگى ها و دل بستگى ها در دنيا، كارساز است. با قيام قيامت، همه بندها گسسته مى شود. «و لا الى اهلهم يرجعون»
: یَخِصِّمُونَ  از ماده  خصومت  به معنى نزاع و جنگ است.
اما در چه چیز آنها جدال مى کنند؟ در آیه، ذکر نشده است، ولى، پیداست: منظور، جدال در امر دنیا، و امور زندگى مادى است.
: قابل توجه این که:
ضمیرهاى متعدد موجود در آیه، همه، به مشرکان  مکّه  بر مى گردد که در امر معاد تردید داشتند، و از روى استهزاء مى گفتند: قیامت کى بر پا خواهد شد؟
 ولى ، مسلم است منظور: شخص آنها نیست، بلکه نوع آنهاست (نوع انسانهاى غافل و بى خبر از امر معاد) زیرا آنها مردند، و این صیحه آسمانى را هرگز ندیدند (دقت کنید).

: فَالْيَوْمَ لَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئاً وَلَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (54)

پس در چنين روزى بر هيچ كس ستمى نمى شود، و جز آن چه عمل كرديد جزايى داده نمى شويد.
: - فكر نكنيد آن چه داريد بايد داشته باشيد يا جاودانه خواهيد داشت، از قهر و غضب الهى و تغيير نعمت ها غافل نباشيد. «لو نشاء طمسنا»

- علاج واقعه را قبل از وقوع بايد كرد. قبل از نزول عذاب بايد از لجاجت دست برداشت. « لو نشاء... لو نشاء...»
- هر مكانى مى تواند ظرف قهر خدا باشد. « على مكانتهم»
- قهر خدا كه آمد احدى توان تحمّل ندارد. « فما استطاعوا...»
- سنّت خداوند، آزاد گذاشتن انسان ها است تا از راه ديدن و شنيدن حقايق ايمان بياورند، نه آنكه از طريق قهر و اجبار و فشار ايمان آورند. « لو نشاء لمسخناهم» (حرف «لَو» نشانه آن است كه سنّت خداوند، مسخ و زمين گير كردن مردم نيست.

پیام های چندگانه

رسانه و تلویزیون

دیدگاه رایزمن در مورد مراحل زندگی جوامع بشری