🌹شرح حکمت 63

[ستاری Sattari]

╭❁━═━⊰✼❆❆✼⊱━═━❁╮

بسم الله الرحمن الرحیم

شرح حکمت63

ارزش شفاعت

امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) در حکمت ۶۳ می‌فرمایند: « الشَّفِيعُ جَنَاحُ الطَّالِبِ » ؛ یعنی
" شفاعت کننده مانند پر و بال طلب کننده است. "

واژهٔ "شفیع" یعنی کسی که ملحق می‌شود به کس دیگری، برای کمک کردن به او؛ "جَناح" یعنی بال، دست، بازو؛ هر یک از دو طرف یک چیز را می‌گویند جَناح؛ "طالب" هم که مشخص است؛ کسی که خواسته، اراده کرده، می خواهد که شفاعت بشود.

دو نکته اصلی در این حکمت هست:

1⃣ اولاً معلوم می‌شود بدون شفیع کسی نمی‌تواند به اوج برسد، به بهشت برسد و نجات پیدا کند.

2⃣ و دوم اینکه شفاعت کننده، باید خودش هم تلاش بکند که از واژهٔ طالب بر می آید ؛

در نهج‌البلاغه شریف، سه چیز مایه شفاعت شمرده شده است:

۱. اول قرآن کریم؛ که حضرت در خطبه ۱۷۶ می‌فرماید:
« مَنْ شَفَعَ لَهُ الْقُرْآنُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ شُفِّعَ فِيهِ » ؛

" هر کس در روز قیامت قرآن کریم شفاعتش کند، شفاعت قرآن درباره او، پذیرفته خواهد شد. "

۲. دوم توبه است که در حکمت ۳۷۱ فرمود:

« وَ لَا شَفِيعَ أَنْجَحُ مِنَ التَّوْبَةِ » ؛
" هیچ شفیعی (شفاعت کننده ای) نجات دهنده تر از توبه نیست. "

۳. و سوم هم طاعت خداوند متعال است که در خطبه ۱۹۸ فرمود:
« فَاجْعَلُوا طَاعَةَ اللَّهِ شَفِيعاً لِدَرَكِ طَلِبَتِكُمْ »
" طاعت خدا را مایهٔ شفاعت قرار بدهید برای رسیدن به آنچه طالب هستید و می‌جویید. "

🎙حجت الاسلام مهدوی ارفع