تفسیر سوره یاسین آیات 77 الی 80

[ستاری Sattari]

أَوَلَمْ یَرَ الْإِنْسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِن نُّطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِیمٌ مُّبِینٌ‏ ( 77)

وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَنَسِىَ خَلْقَهُ قَالَ مَن یُحْىِ الْعِظَامَ وَهِىَ رَمِیمٌ‏ (78)

قُلْ یُحْیِیهَا الَّذِى أَنشَأَهَآ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَهُوَ بِکُلِ‏ّ خَلْقٍ عَلِیمٍ‏ (79)

الَّذِى جَعَلَ لَکُم مِّنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَاراً فَإِذَآ أَنتُم مِّنْهُ تُوقِدُونَ (80)

ترجمه
آیا انسان ندید (و نیاندیشید) که ما او را از نطفه‏ اى (بى مقدار) آفریدیم؟ پس اینک ستیزه جویى آشکار شده است.
و براى ما مثلى آورد و آفرینش خود را فراموش کرد؛ گفت: چه کسى این استخوان‏ها را در حالى که پوسیده است زنده خواهد کرد؟
(به او) بگو: همان کسى که بار اول آن را آفرید، (بار دیگر) آن را زنده خواهد کرد و او بر هر آفریده‏ اى آگاه است.
(اوست) آن که براى شما از درخت سبز، آتش آفرید پس هرگاه بخواهیداز آن آتش مى‏ افروزید.

یکى از مشرکان، قطعه استخوان پوسیده ‏اى را در برابر پیامبر اکرم‏ کرد و بر زمین ریخت و گفت: چه کسى این استخوان‏هاى پوسیده را زنده مى ‏کند؟ این آیات در پاسخ این شبهه و سؤال نازل شد.
مقصود از درخت در این آیه، دو نوع چوب آتش زنه به نام مَرخ و عَفار است که عرب‏ها با زدن یکى به دیگرى جرقه تولید مى‏ کردند، درست مانند کبریت‏هاى امروزى.
تهیه آتش از درخت سبز، مثالى است که عوام مى‏ فهمند و دانشمندان نیز به خاطر ذخیره شدن انرژى در درخت، راه علمى آن را به دست مى‏ آورند. «من الشجر الاخضر نارا»

پیام ها
۱- اگر انسان به یاد ضعف و حقارت خود باشد، هرگز گردنکشى نمى ‏کند. «أولم‏یر الانسان»
۲- توجّه به آفرینش انسان از نطفه، ایمان به معاد را در انسان تقویت مى‏کند. «من نطفة»
۳- بدتر از اصل خصومت، آن است که خصومت شدید و آشکارا باشد. «خصیمٌ مبین»
۴- ستیزه‏ جوئى انسان با خدا، دور از انتظار و شگفت آور است. «فاذا هو خصیمٌ» (کلمه «اذا» براى کار غیر منتظره به کار مى‏ رود.)
۵ - نقل و بیان افکار باطل براى پاسخگوئى به آن مانعى ندارد. «ضرب لنا مثلاً»
۶- ریشه‏ بسیارى از اشکالات در مورد قدرت خداوند، توجّه نکردن به نمونه‏ هاى مشابه و فراموش کردن سوابق است. «و نسى خلقه»
۷- منکران معاد برهان ندارند، هر چه هست استبعاد است. «مَن یحیى العظام؟»
۸ - آزادى در اسلام به قدرى است که منکران خدا و معاد با کمال شهامت در برابر رهبر مسلمانان با صراحت حرف خود را مى ‏زنند. «مَن یحیى العظام»
۹- سؤال مانعى ندارد، آن چه بد است انگیزه‏ هاى لجوجانه و مغرورانه است. «مَن یحیى العظام»
۱۰- ریشه‏ بعضى از اشکالات عقیدتى، مقایسه میان قدرت انسان با خداوند است. «مَن یحیى العظام»
۱۱- شبهات عقیدتى باید پاسخ داده شود، گرچه القاى شبهه از یک نفر باشد. «قال... قل»
۱۲- معاد جسمانى است. «یحیى العظام»
۱۳- معاد به دو چیز نیاز دارد: یکى قدرتِ خدا در آفریدن دوباره انسان‏ها و دیگرى علم او به عملکرد مردم. این آیه به هر دو اشاره مى ‏کند؛ «أنشأها اوّل مرّة» نشانه‏ قدرت او و «هو بکلّ شى‏ء علیم» نشانه‏ علم اوست.
۱۴- خداوند جمع میان اضداد مى ‏کند، آب و آتش که با یکدیگر سازگارى ندارند. «من الشجر الاخضر نارا»