سوره واقعه آیات 25 و 26

[ستاری Sattari]

 لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْواً وَلَا تَأْثِيماً (25)
إِلَّا قِيلاً سَلَاماً سَلَاماً (26)

در آنجا سخن بيهوده و نسبت گناه به ديگرى را نمى شنوند.
سخنى جز سلام و درود نيست.
لغو » يعنى سخن بى فايده و بيهوده
 و « تأثيم » به معناى نسبت دادن گناه به ديگران است.
در روايات، عقل چنين توصيف شده است: «ما عُبد به الرّحمن و اكتُسب به الجَنان» آن كه انسان با آن بندگى خدا كند و در راه كسب بهشت و سعادت جاودان قدم گذارد.
اگر انسان كمى فكر كند كه چند روز بندگى خدا در دنيا، اين همه رفاه و آسايش و كاميابى در قيامت را به دنبال دارد و با اين حال حاضر شود همه اين لذّت هاى ابدى را به خاطر دنياى فانى از دست بدهد، كمال بى عقلى است و اين است معناى خسارت واقعى كه خداوند مى فرمايد: «قل انّ الخاسرين الّذين خسروا أنفسهم» اى پيامبر! به مردم بگو: زيانكاران واقعى كسانى هستند كه خودشان را باختند.
در دعاى ماه رجب نيز مى خوانيم: «خاب الوافدون على غيرك» خدايا! كسانى كه به غير تو رو كردند، باختند و سودى نبردند.
 بهشتيان از چند سوى، درود و سلام دريافت مى كنند:
الف) از جانب اصحاب يمين (دوستان بهشتى). «وامّا ان كان من أصحاب اليمين.فسلام لك من أصحاب اليمين» اگراز اصحاب يمين باشد (به او مى گويند)از طرف دوستان، بر تو سلام.
ب) از جانب اعرافيان . «و على الاعراف رجال يعرفون كلاّ بسيماهم و نادوا أصحاب الجنة ان سلام عليكم» بر اعراف مردانى هستند كه همه را به چهره مى شناسند و بهشتيان را ندا مى دهند كه سلام بر شما.
ج) از جانب فرشتگان . «و الملائكة يدخلون عليهم من كلّ باب سلام عليكم بما صبرتم» فرشتگان از هر سو بر آنان وارد مى شوند و به خاطر صبر و مقاوتشان بر آنان سلام مى كنند.
د) از طرف خداوند. «سلام قولاً من ربّ رحيم» از جانب خداوند رحيم، سلام بر آنان باد.
مراد از «سلاماً سلاماً»؛ يا سخنان پيراسته از لغو و نارواست و يا گفتگوهاى همراه با سلام و صلح و صفا.